پنجمین سال پرواز آیدین نیکخواه‌ بهرامی

هفتم دی ۹۱ پنجمین سالگرد درگذشت آیدین نیکخواه‌بهرامی،‌ ملی پوش بسکتبال ایران است که در سانحه رانندگی دار فانی را وداع گفت.

هفتم دی ۹۱ پنجمین سالگرد درگذشت آیدین نیکخواه‌بهرامی،‌ ملی پوش بسکتبال ایران است که در سانحه رانندگی دار فانی را وداع گفت.

هفتم دی روزی است که ورزش ایران و خانواده بسکتبال کسی را از دست داد که به راستی هنوز کسی نبودش را قبول نمی کند. فردا (پنجشنبه) پنجمین سالگرد فوت آیدین نیکخواه بهرامی، ملی پوش بسکتبال ایران در سانحه رانندگی است. روزی که برای بسکتبالی ها جز خاطره ای تلخ چیز دیگری به یادگار ندارد. شاگرد بلند بالای بسکتبال ایران که به راستی نقشی بزرگ در قهرمانی تیم ملی در آسیا ایفا کرد و سهمیه المپیک پکن را گرفت ۳۹ روز قبل از جشن بیست و هفت سالگی اش رفت و نتوانست در المپیک نیز برای کشورش خودنمایی کند.

آیدین نیکخواه بهرامی ملی پوشی بود که در پست های سه و چهار بازی می کرد و با اینکه خیلی دیر به تیم ملی دعوت شد توانست در همان مدت زمان کوتاه شایستگی هایش را نشان دهد. او در باشگاه صبا باتری بود و زیر نظر مهران شاهین طبع کار می کرد، همان صبا باتری که در ایران و آسیا مهار نمی شد، همان صبایی که با آیدین یکه تازی می کرد.

آیدین بسکتبالیستی با کلاس متفاوت که دنیا از دستش داد

ولادیمیر بوسنیاک در زمانی که آیدین و صمد ابتدای راه ورزشی خود بودند هدایت تیم ملی را برعهده داشت. او درباره آیدین گفت: تمام ویژگی های آیدین را به یاد دارم. با اینکه او در تیم من بازی نکرد و در آخرین اردویی که هدایت تیم ایران را برعهده داشتم به ترکیب پیوست اما او را می شناسم. آیدین بسکتبالیستی با احساس بود که در میدان مسابقه می خواست بهترین باشد. خواست او هیجان بازی را بیشتر می کرد. یکی از ویژگی های این قهرمان این بود که وقتی اشتباه می کرد تا زمان جبران عصبانی بود. دقیقا در همان زمان که کارش را درست انجام می داد همانند یک نوجوان می خندید و خوشحالی می کرد.

سرمربی اسبق تیم ملی بسکتبال ایران ادامه داد: آیدین بسکتبالیستی با کلاس متفاوت بود. به نظر من بزرگترین بدشانسی او این بود که در آن زمان ایران بسکتبالیست های زیادی داشت. آیدین زیر سایه صمد بود. البته خوشحالم که بالاخره توانست شانس حضور در تیم ملی را بدست بیاورد و شایستگی اش را اثبات کند. توانست جای خود را ثبت و از همان زمان کسی نتوانست مهارش کند. نمی دانم جامعه بسکتبال چگونه از دست دادن این عضوش را تحمل می کند؟

رویای المپیک با آیدین محقق شد اما حیف….

رایکو ترومن، دیگر سرمربی تیم ملی ایران بود که در زمان او آیدین نیکخواه بهرامی جایش را بین ستاره های ایران باز کرده بود. ایران با هدایت ترومن قهرمان آسیا شد و سهمیه المپیک پکن را گرفت. سهمیه ای که با درخشش آیدین بدست آمد اما او نتوانست در آن بازی ها حاضر شود. سرمربی پیشین تیم ملی بسکتبال ایران درباره این ملی پوش گفت: خاطرات من در ایران و در تیم ملی بسکتبال همیشه در اعماق قلبم هستند. رقابت هایی که همه کنارهم بودیم و آیدین هم بود. او یکی از ستاره های تیم من بود که با درخشش او توانستیم قهرمان آسیا شویم. در کنار او توانستیم رویای کسب سهمیه المپیک را به حقیقت برسانیم. ایران توانست راهی بازی های المپیک شود، بازی هایی که آرزوی هر ورزشکاری است اما حیف که آیدین نبود. هم اکنون هم می گویم که حیف بود که آیدین در کنار ملی پوشان من بازی نمی کرد.

وی ادامه داد: آیدین آنقدر بزرگ بود که می توانست در المپیک بدرخشد اما فرصت تجربه آن را نداشت و از دنیا رفت. با مرگ آیدین خانواده او و کل ایران یکی از بزرگترین اعضایش را از دست دادند. خانواده نیکخواه بهرامی پسر و برادری را از دست داد اما ایران یک مرد و یک ورزشکار بزرگ را از دست داد.
توانایی های منحصر به فرد آیدین برای خارج شدن از سطح آسیا

بوسنیاک درباره توانایی های این ملی پوش تصریح کرد: آیدین توانایی زیادی در شوت داشت. با انگیره بود و تلاش می کرد. هیچوقت ناراحت نمی شد. توانایی ویژه او در شوت های سه امتیازی و ریباند بود. آیدین در حمله غیر قابل مهار بود و به سرعت در کار دفاعی نیز شرکت می کرد. او و صمد در سیستم های ترومن که در آن زمان در آسیا همتا نداشت هماهنگ بودند. سبک بازی تیم ملی در آن زمان در اوج خود بود و صمد و آیدین در کنار دیگر ستاره های تیم ملی می درخشیدند. به نظر من در آن زمان بسکتبال ایران در بالاترین سطح خود در بسکتبال مدرن بود. با اینکه بیرون از ایران هستم اما از بسکتبال با خبرم. فکر نمی کنم دیگر ایران چنین بازیکنی به چشم ببیند که این چنین منحصر به فرد و موثر باشد.

ترومن نیز درباره ویژگی های آیدین نیکخواه بهرامی گفت: من آیدین را دوست داشتم و همیشه احترام خاصی برایش قائل بودم. آیدین به عنوان یک بازیکن و به عنوان یک فرد فوق العاده بود و شخصیت بالایی داشت. آیدین در خارج از بسکتبال با قلبی بزرگ زندگی می کرد و در میدان مسابقه در پست های سه و چهار همتا نداشت. او با توانایی هایش به مهره ای بزرگ تبدیل شد که در قهرمانی ایران در آسیا و کسب سهمیه المپیک تاثیر ویژه ای داشت. او در کنار صمد،‌ مهدی کامرانی،‌ حامد آفاق،‌ حامد حدادی و اوشین ساهاکیان از بهترین های ایران بودند که به المپیک رسیدند. آیدین یکی از بهترین شوت زن های آسیا بود که می توانست نتیجه یک بازی را تغییر دهد. او سبک متفاوتی نسبت به برادرش داشت که دلیل موثرتر بودنش بود. او و صمد رقابتی زیبا در بسکتبال داشتند و از مبارزه این دو ملی پوش لذت می بردم. معتقدم مبارزه این دو باعث پیشرفتشان شد.
آیدین جای بهتری رفته

بوسنیاک گفت و گویش را اینگونه تمام کرد: به نظر من آیدین به خوبی خودش را نشان داد. به همه ثابت کرد که چه بازیکنی بود. او و هم نسلانش به یکباره وارد تیم شدند و به اوج رسیدند. آنها با تلاش به جایی رسیدند که همه آرزوی آن را داشتند اما حالا که آیدین رفته پس از پنج سال همان هم‌نسل‌ها ناراحت هستند. با اینکه دیگر این بازیکن در کنار خانواده اش نیست اما می دانیم که به جای بهتری رفته است.

صفا علی کمالیان، مدیرفنی کنونی تیم بسکتبال فولادماهان مربی آیدین در تیم ملی بسکتبال بود. او درباره آیدین می گوید: به نظر من آیدین با وجود سنی کمی که داشت دارای شخصیتی مستقل بود و در عین جدیت، جوانی مهربان، مودب و بامعرفت بود. من نیز همانند بسیاری از اعضای خانواده بسکتبال، بدون هیچ مبالغه ای معتقدم آیدین از جمله بسکتبالیست های ایرانی بود که قابلیت مطرح شدن در میادینی بزرگتر از آسیا را داشت. یادش گرامی.

آخرین جمله ترومن درباره این ستاره بسکتبال این بود: یاد و خاطره آیدین همیشه با من است و یاد او را در قلبم حفظ می کنم.

پسرم به سفر ورزشی رفته است

در میان تمام افرادی که درباره نبود آیدین با آنها صحبت می کنیم حرف های پدر او لحن دیگری دارد. او به هیچ وجه از جای خالی آیدین حرف نمی زند بلکه می گوید او همچنان هست. محمد علی نیکخواه‌بهرامی درباره فوت آیدین گفت: پنجمین سال نبودش است اما از نظر من او نرفته است. آیدین همیشه هست. همیشه فکر می‌کنم به یک مسافرت ورزشی رفته به همین دلیل تفاوتی احساس نمی‌کنم. جایش همیشه خالی است اما احساسش می‌کنم. آیدین حجب و حیای زیادی داشت. حقش نبود که اینقدر دیر انتخاب شود. به نظرم از همان سال‌هایی که صمد وارد تیم ملی شد، او هم باید دعوت می‌شد. همیشه نفر سیزدهم بود و خط می‌خورد اما هیچ وقت ناراحت نبود. به یاد دارم یک دفعه به جای فرد دیگری دعوت شد اما به مسئولان گفت که فلانی را ببرند.

پس از پنج سال

شاید بهترین جمله ای که می‌تواند درگذشت آیدین را توصیف کند این باشد:

“آیدین اگر می‌دانست آن قدر طرفدار و دوستدار دارد هیچوقت به آن سفر نمی‌رفت.”

این صحبت مادرش در مراسم یادبودش بود.